วันนี้ผมทำสิ่งหนึ่งที่พลาดมากๆ นั่นก็คือ ตื่นสายครับ -.- เหตุเกิดจากเมื่อคืนเครียดหนัก จากไอ้ความกังวลที่ผมบ่นเมื่อวานนั่นแหละ เลยแก้เครียดด้วยการนั่งพิมพ์บล็อกและโหลดนู่นนี่ลงคอมพิวเตอร์เพื่อให้พร้อมสำหรับการใช้งานที่นู่น (ไม่ได้โหลดบิตนะครับ!!! ขอร้อนตัว เอ๊ย บอกไว้ก่อนเลย) ผลก็คือ ผมเพิ่งจะได้นอนเมื่อตอนตี 5 และสะดุ้งตื่นขึ้นมาก็ปาเข้าไปเที่ยงจนจะบ่ายอยู่แล้ว มันน่าเสียดายเวลา ซึ่งผมควรจะใช้ตอนอยู่ไทยให้เต็มที่ แต่ผมกลับเอาเวลานั้นไปโหลดบิตโหลดโปรแกรมกับนอนซะงั้น T^T
วันนี้เป็นวันที่ผมจะต้องเตรียมของให้เรียบร้อยครับ เพราะพรุ่งนี้ผมก็จะต้องไปที่สนามบินเพื่อเตรียมเดินทางแล้ว (บางคนอาจจะสงสัยว่า พรุ่งนี้ยังเป็น A Day to Fly อยู่เลยนี่ คือจะบอกว่าผมบินตอนตี 2 ครับ และผมต้องใช้เวลาอยู่บนนั้น 13 ชั่วโมง เลยจะถือว่าช่วงเวลานั้นคือวันบินครับ) แล้วหลายๆอย่างผมยังไม่ได้เตรียมพร้อมเลย ทั้งชุดที่จะแต่งไป ทั้งของที่จะใส่กระเป๋าขึ้นเครื่อง ไหนจะต้องยัดของทุกอย่างลงกระเป๋าให้หมดให้ได้ แถมตอนนี้ยังซื้อของไม่ครบอีก โอ้ยยย จะบ้าตาย
สุดท้ายผมก็คิดได้ว่า ผมจะมารอซื้อของให้ครบก่อนไม่ได้แล้ว ผมเลยตัดสินใจจัดของไปเท่าที่มีก่อน แต่ขนาดแค่จัดก่อนผมก็รู้สึกแล้วว่า "จะยัดไปยังไงหมดวะะะ" ก็ของหลายๆอย่างที่ผมจะขนไป บางอย่างมันก็เอาเข้ากระเป๋าสะพายขึ้นเครื่องไม่ได้ เช่น ของเหลวทั้งหลายอย่างพวกครีมอาบน้ำ ยาสระผม บลาๆๆ เพราะถ้าเค้าเจอเราก็ต้องโยนทิ้ง เสียดายของเปล่าๆ แต่ไอ้ของบางอย่างมันก็โหลดลงใต้เครื่องไม่ได้ เช่นพวกอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ทั้งหลาย ซึ่งพี่ที่สำนักงาน ก.พ. ก็บอกว่าอย่าเอาโหลดลงใต้เครื่อง เพราะเดี๋ยวมันจะหาย แต่ความจริงที่ผมกลัวผมกลับคิดคนละอย่าง ก็แหม่ ใครจะกล้าเอาโน้ตบุ๊คลงเครื่อง ขนาดเอาโคอะล่ามาร์ชใส่กระเป๋าโหลดลงใต้เครื่อง บางทียังออกมาเป็น EM Ball เลย ละถ้าผมเอาโน้ตบุ๊คกับอุปกรณ์อื่นๆลงไป ผมจะไม่ได้กลับมาเป็นลูกเหล็กเปตองเหรอครับ!!! = ="
แล้วจำคำเตือนได้มั้ยครับ ที่มีญาติผมบอกว่าให้ตุนมาม่าไป สุดท้ายผมตัดสินใจไม่เอามาม่าไปครับ... แต่เอานิชชินไปแทน 55555555 (แล้วตอนที่แล้วบอกไร้ประโยชน์ -.-) แต่คิดว่าเอาไปไว้ก่อนน่าจะดีกว่า หลังจากนั้นตอนเย็นผมก็ไปซื้อของที่ยังขาดอยู่จนครบ แล้วก็จัดกระเป๋าใบใหญ่จนเสร็จซะที เฮ้อออ เพิ่งรู้ว่ามันใช้พลังงานเยอะขนาดนี้นะ (ความจริงยังต้องเอารองเท้าผ้าใบใส่ไปอีกคู่ แต่ต้องทำความสะอาดก่อนตอนเช้าพรุ่งนี้)
สภาพกระเป๋าหลังจัดเสร็จ ดูไม่ค่อยได้เท่าไหร่เนอะ =.,= (ช่องที่ว่างเอาไว้ใส่รองเท้าผ้าใบ จะพอมั้ยวะเนี่ย -*-)
พอเตรียมของเตรียมตัวเสร็จแล้ว ภาระต่อไปที่ดูเหมือนง่ายแต่ยากที่สุดคือ "เตรียมใจ" ครับ อย่างที่ผมเคยบอกไว้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้นั่งเครื่องบิน ครั้งแรกที่ออกนอกประเทศ ครั้งแรกในหลายๆเรื่อง แน่นอน มันต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา แล้วเพื่อนๆแต่ละคนก็ให้กำลังใจกันด้วย "ระวังเครื่องบินตกนะ" "อย่าหายไปแบบ MH370 นะ" (เพื่อนแต่ละคนนี่น่าร้ากกก กุ๊งกิ๊งๆ หึหึ -*-) ธรรมดาแค่ต้องจากครอบครัวก็ทำใจยากอยู่แล้ว ข่าวเครื่องบินก็ออกมาบ่อยช่วงนี้พอดี เพื่อนยังมาหยอกแบบนี้อีก ฮรือวววว T^T
*พักนี้มีข่าวเครื่องบินเยอะจริงๆนะ ทั้งอันนี้ อันนั้น อันนู้น และล่าสุดอันโน้น โอ้ยยย เครียดดด
แต่เอาจริงๆมันก็มีห่วงในหลายๆอย่างแหละ เสียดายหลายๆอย่างด้วย แล้วพอมานั่งนับถอยหลังแบบนี้ มันก็ทำให้รู้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงแล้วนะที่เราจะต้องเดินทางไป ยิ่งคิด ยิ่งเครียด ยิ่งใจหาย ขนาดนี้เป็นคืนสุดท้ายก่อนเดินทาง ก็ยังลบความกังวลออกจากสมองไปไม่ได้ซะที...
และแล้ววันนี้ก็ผ่านไปอีกวัน ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดี...
