วันนี้เป็นวันแรกที่ผมตื่นเพราะนาฬิกาปลุกครับ หลังจากตื่น 6 โมงมาสองวัน วันนี้ผมตื่นตอน 8 โมงครึ่งด้วยอาการสะโหลสะเหลนิดหน่อย เพราะเมื่อคืนนอนตั้งเที่ยงคืน คือตอนอยู่ไทยผมจะใช้แสงแดดวัดเวลาไง แบบว่ามืดแล้วซัก 3-4 ชั่วโมงค่อยคิดจะนอน พอมาอยู่นี่ช่วงแรกๆก็เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นคนนอนเร็ว แต่เมื่อคืนเผลอใช้ตรรกะเดิมไป นั่งเล่นเน็ตยันฟ้ามืด หันมามองเวลาอีกทีก็เที่ยงคืนกว่าแล้ว สงสัยต้องควบคุมตัวเองไม่ให้เผลอใช้ตรรกะเดิมแล้ว แหม่ ก็ขนาด 3 ทุ่มครึ่งยังสว่างอยู่เลย กว่าจะมืดต้องรอหลัง 4 ทุ่ม ถ้ารอ 3-4 ชั่วโมงหลังมืดค่อยนอนก็อย่านอนเลยดีกว่า -*-
วันนี้ผมรู้สึกว่าพื้นที่ห้องเริ่มดูสกปรกแปลกๆ เริ่มเห็นเศษขนมปังและฝุ่นผงบ้างแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะทำความสะอาดยังไง เลยลองไล่ๆหาดูในหอว่าพอจะมีไม้กวาดบ้างมั้ย 5555 เปิดไปเปิดมาก็เจอของที่พอจะช่วยได้ละครับ มีเครื่องดูดฝุ่นอยู่ในตู้ห้องรับแขกแฮะ (ตอนมาวันแรกเป็นตู้เดียวที่ไม่ได้เปิด = =) ซึ่งปัญหาก็คือ ผมก็ใช้เครื่องดูดฝุ่นไม่เป็นซะด้วยสิ แต่เอาเหอะ ทุกอย่างมันต้องมีครั้งแรก ในเมื่อไม้กวาดมันไม่มี ก็ใช้เครื่องดูดฝุ่นไปเนี่ยแหละ ซึ่งการดูดฝุ่นครั้งแรกของผมก็ผ่านไปด้วยความไม่น่าประทับใจซักเท่าไหร่ ทั้งสายไฟพันขา เครื่องดูดดูดเท้าตัวเอง บลาๆๆ แต่ยังพอเอาตัวรอดมาได้โดยบ้านไม่เละไปกว่าเดิม -.-
เครื่องดูดฝุ่น สิ่งที่ผมลองใช้แล้วบอกได้คำเดียวว่า คิดถึงไม้กวาดจับใจ T^T
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ออกจากหอแต่อย่างใด ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากออกนะครับ แต่การที่ต้องเดินไปไหนมาไหนคนเดียวในเมืองที่คนอื่นพูดภาษาเราไม่ได้ และเราก็ใช้ภาษาเค้างูๆปลาๆเนี่ย มันโคตรทรมานเลยครับ ทั้งเหงา ทั้งกลัว ทั้งท้อ และอีกหลายๆอย่าง ผมเลยตัดสินใจว่า ผมอยู่หออย่างเดียวทั้งวันดีกว่า = ="
และแล้วก็มีอีเมล์ส่งมาจากพี่ไนท์ครับ (ถ้ายังจำกันได้ พี่ไนท์เป็นเจ้าหน้าที่สถานทูตที่ดูแลนักเรียนไทยครับ) เนื้อหาว่าด้วยเรื่องของการนัดทานข้าวในวันที่ 18 นี้ เพราะวันนั้นพี่อันอัน อีกหนึ่งนักเรียนทุน ODOS กำลังจะเดินทางมาพอดี พี่ไนท์เลยถือโอกาสเรียกผมและรุ่นพี่คนอื่นๆในละแวกใกล้เคียงไปด้วยเลย ซึ่งมีเหรอที่ผมจะปฏิเสธ เพราะผมจะได้เข้าร้านอาหารซะที หลังจากที่ได้แต่มองตาปริบๆเพราะอ่านเมนูดัตช์ไม่ออก และทนกินแต่มาม่ากับขนมปังมานาน ยะฮู้ววว~ ^0^ แต่เดี๋ยวก่อนนะ... เมืองที่พี่อันอันมาคือไอนด์โฮเฟ่น (ซึ่งติดกับเวนโล เมืองที่ผมอยู่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช้เวลาเดินทางกว่า 40 นาทีนะเออ) และพี่ไนท์ก็นัดที่ไอนด์โฮเฟ่น หมายฟามว่า ผมต้องนั่งรถไฟไปคนเดียว แถมเป็นครั้งแรกด้วย!?! โอ้ววววว ม่ายยยยย T^T
การใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มันลำบากมากครับถ้าไม่มีบัญชีธนาคาร เพราะร้านค้าและบริการส่วนใหญ่ใช้บัตรเดบิตทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นรถบัส รถไฟ ร้านอาหาร บลาๆๆ (เพราะมันไม่รับแบงค์ใหญ่นี่แหละ -3-) และถ้าไม่มีบัญชี ขั้นตอนจะยุ่งยากขึ้นหลายเท่าตัว เอาง่ายๆขนาดร้านถ่ายเอกสาร ที่เค้าไม่รับแบงค์ใหญ่ แต่เค้ารับบัตรด้วยนะคุณณณ แล้วไอ้บัญของผมนี่ก็ไม่รู้จะเสร็จเมื่อไหร่ ผมก็ต้องทรมานกับการหาเหรียญหยอดตู้ซื้อตั๋วรถไฟต่อไป ฮรือววววว T^T
ต่อมาไม่นานผมก็ได้รับเมล์อีกฉบับนึง แทบจะติดๆกันเลย เป็นเมล์ของ FIBS Intro Team (กลุ่มที่จัดค่ายปฐมนิเทศ) ซึ่งส่งมาคอนเฟิร์มการจ่ายเงินและแจ้งรายชื่อกลุ่มของผม โดยธีมจะออกแนวโอลิมปิก ซึ่งผมอยู่กลุ่มรัสเซีย ประเด็นคือ พี่แกบอกว่า ถ้าเป็นไปได้อยากให้แต่งชุดเหมือนธงชาติรัสเซีย คือหมวกขาว เสื้อน้ำเงิน กางเกงแดง!!! แล้วชุดผมมีแต่ขาว ดำ เทา จะไปหาชุดพวกนี้จากหนายยย -3-
มัวแต่เครียดเรื่องนู้นเรื่องนี้ รู้สึกว่าลืมอะไรไปซักอย่าง ซึ่งนึกยังไงก็นึกไม่ออกซะที เหมือนคนสมองผูก (อาการคล้ายท้องผูกนั่นแหละ ท้องผูกขี้ไม่ออก แต่สมองผูกนี่คิดไม่ออก -.-) พอเปิดเฟสเท่านั้นแหละ อ๋อออ วันนี้วันเปิดฤดูกาลพรีเมียร์ลีกครับ พอรู้อย่างนั้นแล้วผมก็รีบเปิดสตรีมดูทันที แต่บอกเลยว่าฟิลลิ่งมันต่างจากตอนอยู่ไทยมากครับ ตอนอยู่ไทย เชียร์ตอนดึกๆ บรรยากาศน่าดื่มเบียร์เชียร์บอลและเข้าร้านหมูกระทะ แต่พอมาอยู่นี่ บอลเตะประมาณบ่าย 2 - 4 โมง ท้องฟ้าสว่างโล่ เลยรู้สึกแปลกๆพิกล = ="
นั่งกินมาม่าดูบอลตอนฟ้าสว่าง เป็นอะไรที่ไม่ชินจริงๆนะ พอไม่ได้ฟิลอดนอนแล้วมันแปลกๆ 5555 (โรคจิตเบาๆ)
สรุปวันนี้ผมก็ไม่ได้ออกไปไหนจริงๆ เรียกว่าหมกตัวแบบสมบูรณ์ 5555 แต่สุดท้ายช่วงก่อนนอนมีเสียงเอะอะโวยวายเสียงดังมาจากทางถนนแทบไม่ขาดสาย อารมณ์ประมาณคนเมาร้องเพลงบ้างหล่ะ เสียงหัวเราะเฮฮาบ้างหล่ะ ซักพักถึงขั้นเปิดเพลงเลยก็มี ผมก็ชะโงกออกไปมองว่ามันมีอะไรกันนักกันหนาวะ แล้วสิ่งที่ผมเจอก็คือ แก๊งเด็กแว้นครับ!!! แก๊งเด็กแว้นจักรยาน!!! คือมีวัยรุ่นประมาณ 20-30 คนปั่นจักรยานผ่านไป-มาประมาณ 3-4 รอบ ดูทรงคล้ายๆ MV คอนเสิร์ตคนจนในเรื่องแฟนฉันเลย แต่ดูจากจำนวนแล้วน่าจะเหมือน MV Kings and Queens มากกว่า -.- แต่ที่นี่เค้ามีเลนจักรยานไงครับ เลยไม่สร้างความเดือดร้อนอะไรนอกจากเสียงรบกวนนิดหน่อย ซึ่งผมว่ามันก็ดีนะ มันทำให้นึกถึงบรรยากาศเมืองไทยเลยแหละ 5555 เฮ้อออ คิดถึงไทยอีกแล้ว T^T
เผื่อใครไม่รู้จักสองเพลงนี้ ขออนุญาตแปะเลยละกัน จะได้เห็นภาพ 5555
และแล้ววันนี้ก็ผ่านไปอีกวัน ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดี...
